Yapım İşleri Genel Şartnamesi’nde yer alan 41’nci madde hükmünü dayanak göstererek hakediş düzenlenme ve kesin hesap çıkarma sürelerinin ita amirinin onayı ile uzatılabileceğini iddia etmişlerse de, 2001 yılında ihale edilen işe, “yapım işleri genel şartnamesi”nin değil, sözleşme eki “Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesi”nin uygulanması gerektiğinden, şartnamede belirtilen sürelerin ita amirinin onayı ile uzatılması mümkün değildir.”

Dosyada mevcut belgelerin okunup incelenmesinden sonra gereği düşünüldü:

694 sayılı ilamın 10. maddesi ile Egeli Mühendislik yüklenimindeki; “Atıksu tesislerinin tamir bakım, onarım, temizlik ve inşaatı işi”ne ilişkin kesin hesabın yasal süresi içinde düzenlenmemesi sebebiyle beş yıl geç tahsil edilen 39.666,91 YTL idare alacağı sebebiyle oluşan; 49.911,62 YTL gecikme faizinin tahsil edilmemesi sonucu; tazmin hükmü verilmiştir.

Dilekçi dilekçesinde özetle;

Dairenin verdiği tazmin kararının esasının, “Sorumlular 4734 Sayılı Kanun ile değişen Yapım İşleri Genel Şartnamesi’nde yer alan 41’nci madde hükmünü dayanak göstererek hakediş düzenlenme ve kesin hesap çıkarma sürelerinin ita amirinin onayı ile uzatılabileceğini iddia etmişlerse de, 2001 yılında ihale edilen işe, “yapım işleri genel şartnamesi”nin değil, sözleşme eki “Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesi”nin uygulanması gerektiğinden, şartnamede belirtilen sürelerin ita amirinin onayı ile uzatılması mümkün değildir.” değerlendirmesine dayandığı,

Konuya ilişkin, Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesi’nin 40.maddesinin (ek-1) son paragrafında; “Kesin metraj ve hesapların yapılıp onaylanmasına ve kesin hakedişin düzenlenmesine ait yukarıdaki süreler, ancak zorunlu nedenlerle, yetkili kılınan ita amirinin onayı ile yeteri kadar uzatılabilir.” İfadesine yer verildiği,

Bahse konu işin, 39.666,91 YTL tutarındaki kesin hakedişinin müteahhitten tahsil edilmesi için İZSU Genel Müdürlüğü’nün 17.04.2006 tarihli olur ile (ek-2), yetkisini kullandığı, bu işlemin yukarıdaki düzenlemeye uygun olduğu,

Kararda, şartname hükümlerinden geçici kabul ile kesin kabul tarihleri arasında yüklenicinin idareye karşı bir borcunun çıkması durumunda en geç kesin kabul tarihinde söz konusu alacağın tahsil edilmesi gerektiğinden bahsedilerek 28.07.2002 tarihli kesin hakediş raporunda, idarenin yükleniciden 39.666,91 YTL olan alacağını, Genel Şartname hükümleri uyarınca en geç kesin kabul tarihi olan; 28.08.2002 tarihine kadar yükleniciden tahsil edilmesi gerektiğinin ifade edildiği,

Ancak kesin hakedişin düzenlendiği tarihte, idare alacağının henüz söz konusu olmadığı ve 3.788,47 YTL yüklenici alacağı olduğu, kesin hakediş incelendikten sonra idare alacağının ortaya çıktığı, 10.12.2004 tarihli yazı ekinde, itibari kesin kabul tarihinin 28.08.2002 olarak düzenlendiği, (ek-3). Bu durum inceleme sonucu alacak-borç durumu ortaya çıkmadan belli olmayacağından, 28.08.2002 kesin kabul tarihinde herhangi bir tahsilât yapılmasının mümkün olmadığı,

Diğer yandan savunmaya unutularak eklenmeyen, eksi bakiyeli, 07.02.2002 tarihli, 8 nolu Hakediş Raporu ve konuya ilişkin belgelerin (ek-4) ekte sunulduğu, Bu hakediş raporunun, önceki hakedişte kararname fiyat farkının sehven hatalı hesaplanması üzerine yapılan fazla ödemenin geri alınması amacıyla -12.595,18 YTL tutarında düzenlendiği, ancak kesin hakediş düzenlenirken, 8 nolu hakediş raporu unutulduğundan, hesaba dahil edilmediği, yüklenicinin daha sonra yaptığı itiraz üzerine düzenlenen 11.05.2007 tarihli 9 nolu kesin hak edişin, (ek-5) 07.08.2007 tarihli genel müdürlük oluru ile 12.595,18 YTL (yüklenici alacağı) olarak muhasebeleştirildiği,

Benzer şekilde, yüklenici alacaklı olarak düzenlenip incelendikten sonra idare alacaklı olarak sonuca bağlanabilen işlerin benzer hesaplarının bulunduğu, fakat kamu zararı oluştuğu yönünde bir takibata gidilmediğinin bilindiği, bunun da yapılan işlemler hakkında bir tereddüt olmadığını gösterdiği,

Açıklanan nedenlerle, yapılan uygulamanın mevzuata uygun olduğunun kabulüne ve tazmin hükmünün kaldırılmasına karar verilmesini arz ettikleri belirtilmiştir.

Sayıştay Savcılığı Birinci Karşılamasında;

İlgililer ortak dilekçelerinde özetle; Ege Mühendislik yüklenimindeki İzmir Metropolitan alanı içerisindeki Atıksu Tesislerinin Tamir Onarım Temizlik ve İnşaat işine ait 9 nolu kesin hakediş raporu ile yüklenicinin idareye 39.666,00 YTL borçlandırıldığını, borçlandırılmaya ilişkin muhasebe kaydının 19.6.2006 tarihinde yapıldığını, 13.4.2007 tarihinde ise yüklenicinin başka bir işe ait hak edişinden kesinti yoluyla tahsil edildiğini.

Ancak önceki savunmalarına sehven eklemeyi unuttukları eksi bakiyeli 7.2.2002 tarihli 8 nolu hakediş raporu ve belgelerin ekli olarak gönderildiğini, bu belgelerin incelenmesi sonucunda, diğer hakedişlerden mahsup işleminin yapıldığını, bu nedenle tazmin hükmünün kaldırılmasını istemektedir.

Sorumlu tarafından ileri sürülen iddialar ve gönderilen yeni belgeler 832 sayılı Sayıştay Kanunu’nun 68 inci maddesinde belirtilen “Temyiz Sebepleri” arasında olmayıp, aynı kanun’un 74 üncü maddesiyle sayılan “Yargılamanın İadesi Sebepleri” arasında yer aldığından dosyanın yeniden yargılanmak üzere dairesine gönderilmesine karar verilmesi uygun mütalaa edilmektedir.” Şeklinde görüş bildirmiştir.

Dilekçi Savcılık Karşılamasına Yanıtında;

08.09.2009 tarihli temyiz dilekçesinde konuyla ilgili olarak ileri sürülen hususları aynen tekrar ettiğini,

Önceden gönderilen savunma ve temyiz dilekçesi ile Savcılık Mütalaasına bağlı olarak takdir edilecek sair hususlar göz önüne alınarak, yapılan uygulamanın mevzuata uygun olduğunun kabulünü ve tazmin hükmünün kaldırılmasını talep ettiklerini belirtmiştir.

Sayıştay Savcılığı İkinci Karşılamasında;

“İlgi yazımız ekinde gönderilen ikinci temyiz dilekçesi incelenmiş olup; adı geçen tarafından ileri sürülen hususların 27.01.2010 tarih ve 3089/7697 sayılı yazımızda belirttiğimiz görüşlerimizin değiştirilmesini sağlayacak mahiyet taşımadığı anlaşıldığından, yargılamanın söz konusu mütalaamıza göre karara bağlanmasının uygun olacağı düşünülmektedir.” Şeklinde görüş bildirmiştir.

Temyiz Kurulu Kararı:

Egeli Mühendislik yüklenimindeki; 401.952.019,545 YTL keşif bedelli işin 28.01.2001 tarihinde geçici, 28.08.2002 tarihinde ise kesin kabulü yapılmış, 28.07.2002 tarihinde düzenlenen 9 nolu kesin hak ediş raporunda ise 39.366,00 YTL yüklenici borcu çıkarılmıştır.

Fakat, borçlandırmaya ilişkin muhasebe kaydı 19.06.2006 tarihinde yapılmış, çıkarılan borç, yüklenicinin başka bir işinden alacağı hak edişinden, 13.04.2007 tarihinde kesinti yapılmak suretiyle tahsil edilmiştir.

Bayındırlık İşleri Genel Şartnamesi‘nin 40.maddesinin (ek-1) son paragrafında; “Kesin metraj ve hesapların yapılıp onaylanmasına ve kesin hak edişin düzenlenmesine ait yukarıdaki süreler, ancak zorunlu nedenlerle, yetkili kılınan ita amirinin onayı ile yeteri kadar uzatılabilir.” İfadesine yer verilmiştir.

Kesin hak ediş, ita amirine verilen bu yetki kapsamında geciktirilerek 11.05.2007 tarihinde düzenlenmiş ve yüklenici alacağı tahsil edilmiş olduğundan, faiz tahakkuk ettirilmemesi sonucu kamu zararına sebebiyet verildiği öne sürülemeyecektir.

Açıklanan nedenlerle, 694 sayılı ilamın 10 maddesi ile verilen tazmin hükmünün KALDIRILMASINA,

Karar verildiği 01.02.2011 tarih ve 32845 sayılı tutanakta yazılı olmakla iş bu ilam tanzim kılındı.